مقایسه فنی لودسل ها

مقایسه ازلودسل استرین گیجو فناوری سنسور خازنی دیجیتال

لودسل های خازنی و کرنش سنج هر دو به عناصر الاستیکی متکی هستند که در پاسخ به بار اندازه گیری تغییر شکل می دهند.

جنس المان الاستیک معمولاً آلومینیوم برای لودسل های کم هزینه و فولاد ضد زنگ برای لودسل ها در کاربردهای صنعتی خورنده است.

سنسورهای کرنش سنج خازنی تغییر شکل عناصر الاستیک را به صورت جداگانه اندازه گیری می کنند و خروجی سنسورها توسط یک مدار الکترونیکی به سیگنالی تبدیل می شود که بار را نشان می دهد.

سنسور خازنی رسانایی است که در فاصله کمی از المان الاستیک قرار می گیرد و تغییر شکل را بدون تماس با المان الاستیک اندازه گیری می کند، در حالی که کرنش گیج یک فویل مقاومتی عایق است که مستقیماً به عنصر الاستیک متصل می شود به طوری که مستقیماً در معرض ضربه و بار اضافی قرار می گیرد. ، که اغلب در کاربردهای صنعتی با آن مواجه می شوند.

حساسیت
علاوه بر این، سنسورهای خازنی بسیار حساس هستند، با 10٪ تغییر در ظرفیت، در حالی که فشار سنج های فویل معمولاً تنها 0.1٪ تغییر در مقاومت دارند. از آنجایی که حسگرهای خازنی بسیار حساس‌تر هستند و بنابراین نیاز به تغییر شکل بسیار کمتری از عنصر الاستیک دارند، کرنش روی عنصر الاستیک یک لودسل خازنی 5 تا 10 برابر کمتر از یک لودسل فشار سنج است.

سیم کشی و آب بندی
تغییر زیاد در ظرفیت به ارائه سیگنال خروجی دیجیتال کمک می کند که در لودسل های خازنی سیگنالی با سرعت بالا است که مستقیماً بار را بر حسب گرم، کیلوگرم یا نیوتن بیان می کند. یک کابل کواکسیال ارزان قیمت با یک کانکتور مهر و موم شده تک سیم، لودسل را تغذیه می کند و یک سیگنال دیجیتالی با سرعت بالا را به دستگاه منتقل می کند، که ممکن است صدها متر دورتر باشد. در یک لودسل استاندارد کرنش سنج آنالوگ، منبع تغذیه و سیگنال آنالوگ سطح پایین معمولاً از طریق یک کابل 6 سیمی نسبتاً گران قیمت که در آن سیگنال آنالوگ به دیجیتال تبدیل می‌شود، به ابزار دقیق هدایت می‌شود. در یک لودسل کرنش سنج دیجیتال، تقویت کننده و تبدیل A/D در محفظه قرار می گیرند و سیگنال های برق و دیجیتال معمولاً از طریق کابل های 6 یا 7 سیم نسبتاً گران قیمت به ابزار دقیق هدایت می شوند.