اندازه گیری توزین تانک با قابلیت اجرا آسان

سیستم توزین تانک

برای کارهای ساده توزین و بازرسی، می توان این کار را با چسباندن مستقیم کرنش سنج ها با استفاده از موجود انجام داد.عناصر سازه مکانیکی

به عنوان مثال، در مورد ظرفی پر از مواد، همیشه یک نیروی گرانشی بر روی دیوارها یا پاها وارد می شود که باعث تغییر شکل مواد می شود. این کرنش را می توان به طور مستقیم با کرنش سنج ها یا به طور غیرمستقیم با سنسورهای از پیش سفارشی شده برای اندازه گیری وضعیت پر شدن یا جرم پرکننده اندازه گیری کرد.

علاوه بر ملاحظات اقتصادی، این راه حل به ویژه در مواردی که ساخت و ساز کارخانه و تجهیزات قابل بازسازی نباشد کاربرد دارد.

هنگام طراحی تجهیزات جدید، تمام اثرات اضافی احتمالی روی دقت اندازه گیری که می تواند رخ دهد باید در مرحله طراحی پروژه در نظر گرفته شود، اما گاهی اوقات پیش بینی قبل از راه اندازی تجهیزات بسیار دشوار است. در بیشتر موارد، تکیه گاه های ظرف از فولاد ساده هستند و تغییرات دما باعث تغییر شکل اضافی مواد می شود، که اگر این اثر به اندازه کافی جبران نشود، می تواند منجر به خطای اندازه گیری شود. این خطا را فقط می توان از نظر ریاضی تا حد محدودی در مدارهای بعدی جبران کرد.

جبران خطاهای ناشی از اثرات دما، یا شرایط بار متفاوت (مثلاً توزیع نامتقارن کالا در کانتینر)، تنها در صورتی امکان پذیر است که سنسورهایی در هر پایه نگهدارنده ظرف وجود داشته باشد (مثلاً چهار نقطه اندازه گیری در 90 درجه). اقتصادی بودن این گزینه اغلب طراح را مجبور به تجدید نظر می کند. اعضای مخزن عموماً از نظر ابعاد غنی هستند تا تغییر شکل اعضا را به حداقل برسانند، بنابراین نسبت سیگنال به نویز حسگرها اغلب کمتر مطلوب است. علاوه بر این، اعضای کشتی به طور کلی برای کاهش تغییر شکل اعضا بزرگ هستند، به طوری که نسبت سیگنال به نویز سنسور اغلب کمتر مطلوب است. علاوه بر این، ماهیت مواد اجزای کشتی تأثیر مستقیمی بر دقت اندازه گیری دارد (خزش، هیسترزیس و غیره).

پایداری طولانی مدت تجهیزات اندازه گیری و مقاومت آن در برابر تأثیرات محیطی نیز باید در مرحله طراحی در نظر گرفته شود. کالیبراسیون و کالیبراسیون مجدد تجهیزات توزین نیز بخش مهمی از مرحله طراحی است. به عنوان مثال، اگر یک مبدل تنها بر روی یک پایه نگهدارنده به دلیل آسیب دوباره نصب شود، کل سیستم باید دوباره کالیبره شود.

تجربه نشان داده است که انتخاب دقیق نقاط اندازه گیری و ترکیبی از فناوری مقیاس (مثلاً وزن دوره ای ممکن) می تواند دقت را 3 تا 10 درصد بهبود بخشد.